Weer eens wat te bloggen

Er was eens een jongetje van 11 jaar die mee mocht doen aan de KNVB Masters 4 tegen 4.
Da's een toernooitje waarvoor jongens worden uitgenodigd die zijn geboren in 1996 en die redelijk (!) kunnen voetballen.

Samen met 3 andere jongens van hetzelfde bouwjaar en van dezelfde vereniging vormde hij gisteren een team die het in 5 wedstrijdjes moesten opnemen tegen andere teams.
Het doel van het hele gebeuren was: een bobo van de KNVB gelegenheid te geven de voetballers te bekijken en te beoordelen.

De bobo geeft uitleg............

De voetballers kregen allemaal een hesje aan met een rugnummer. Dat rugnummer was voor de bobo het herkenningspunt van de spelers. De eerste 3 wedstrijden begonnen goed. Door goed samenspel werd gewonnen met 7-2, 10-1 en 8-4.

Tegen een 4-tal, wat al 12 KNVB trainingen in najaar had gevolgd (waren al eerder door de KNVB geselecteerd), ging de strijd gelijk op. Met één doelpunt verschil ging helaas deze wedstrijd verloren. De intensieve wedstrijden gingen nu ook hun tol eisen.

De laatste wedstrijd werd gespeeld op echte kleine 4 - 4 doelen. De kansen waren er wel maar de tegenpartij speelde zeer verdedigend en het bleef beperkt tot een aantal ballen tegen de paal. Tegenstander kon helaas de wedstrijden afsluiten met winst 0 – 1.
Maar met 28 doelpunten voor en 11 tegen hadden de Boys een productieve middag achter de rug.

Na nog even een teamfoto gingen de Boys douchen en kan het grote wachten beginnen.

Als je maandag nog niets hebt gehoord ben je niet geselecteerd. Als je een brief in de bus krijgt, ben je geselecteerd en mag je een aantal KNVB-trainingen volgen.

Het doet mij een beetje denken aan vroeger, toen je eindexamen moest doen voor school. Als je voor die-en-die dag, dat-en-dat uur niet gebeld bent, dan.........

Vanmiddag kwam hij uit school...... is er al post......... Nee schat, dat kan ook nog niet.........

Mischien krijgt dit sprookje, dat begon met: Er was eens.... een leuk vervolg.

En anders is het ook niet erg hoor