Tassen

Van onze verslaggever

Terneuzen -- Woensdagmiddag 15.00 uur. Het kantoor van assurantiekantoor Z. stroomt vol met jongens in een trainingpak vergezeld van moeders, enkele vaders, broers en zusjes.
Wat is er aan de hand? Spelers van E1 van Terneuzense Boys mochten een sporttas ophalen. Natuurlijk in de clubkleuren. Het team staat bovenaan in de competitie met 7 punten voorsprong op de nummer 2. Met nog 4 wedstrijden te spelen kunnen ze dus zaterdag 4 november al kampioen worden van de najaarscompetitie. De heer Z. van bovengenoemd bedrijf greep deze gelegenheid aan om de jongens een hart onder de riem te steken en ze te verblijden met een grote sporttas. De Boys zijn inmiddels al in het bezit van een trainingspak gesponsord door X. en binnenkort komen daar ook nog shirts bij van weer een andere sponsor. Alleen hun sokken en schoenen zijn nu nog voor eigen rekening.
De heer Z. hield nog een korte toespraak waarin hij de Boys beloofde binnenkort een wedstrijd te komen bekijken en hij hoopte dat ze zo doorgaan als ze nu doen. Dan zit het kampioenschap IN DE TAS.
Na het uitreiken van de tassen moest er natuurlijk nog een plaatje worden geschoten door de plaatselijke pers. De Boys (7 jongens, 3 waren helaas afwezig), vergezeld van een trainer en een leider, worden geflankeerd door de heer en mevrouw ... en hun zoontje.

Orthodontist

Gisteren moest Werner naar de orthodontist. We waren al eerder geweest maar omdat W. toen nog niet was uitgewisseld moesten we wachten tot het zover was.
Nu zijn inmiddels alle tanden en kiezen gewisseld en doorgekomen. En dus werd W. om 16.30 uur verwacht op de praktijk.
Toen hij aan de beurt was begon het "leuke" werk. Eerst moest hij rontgenfoto's laten maken van zijn gebit.

Er worden foto's gemaakt van elke kant van zijn gezicht en dan wordt er een foto gemaakt van zijn gehele gebit. Dan gaat er dus een rontgenkop langs je gezicht.

Als dat is gebeurd worden er portretfoto's gemaakt, van voor- en zijkanten gezien. En daarna worden je tanden en kiezen van zeer dichtbij op de foto gezet.

Ja, je staat er dan echt van je mooiste kant op hoor.

Daarna komt het leukste. Happen. Iedereen die vroeger een beugel heeft gehad herkent het vast.

Zo'n grote lepel met een pastasmurrie wordt in je mond gepropt, tegen je onder- en/of boventanden gedrukt en dan maar wachten tot het hard is. Bij Werner hadden ze zoveel smurrie in de lepel gesmeerd dat het er aan de achterkant uitliep, zo zijn keel in. En het kind maar kokhalzen. Dan zou je toch spontaan mee gaan doen.

Enfin, eindelijk was ook dat achter de rug en na nog een aantal vragen te hebben beantwoord, mochten we voor over 4 weken een afspraak maken. Dan wordt het plan van aanpak bekendgemaakt en het kostenplaatje.

Er is dan inmiddels een mal gemaakt van zijn gebit, dat je mee mag nemen.

Aan de hand van deze mal wordt gekeken hoeveel er gecorigeerd moet worden. En hoe ze dat gaan doen.

Dus grote kans dat W. er over een poosje zo bijloopt.

Familiebezoek

Vandaag zijn we een hele dag "op de reutel" geweest.
Eerst vanmorgen mijn ouders bezocht. Mijn zus Marion kwam ook nog even langs. Ze had gehoord dat wij zouden komen en aangezien ze een paar honderd meter van mijn ouders vandaan woont, slaan we zo 2 vliegen in een klap. Zo ook Rutger, die voor een goed doel op school speculaaspoppen "moet" verkopen. Een pop van 500 gram voor 3.20 euro.Koopje toch!

Telefonisch al een paar poppen verkocht aan andere familieleden.
De stand is nu inmiddels 11 poppen verkocht wat goed is voor 16.50 euro voor het goede doel. Als alle andere kinderen (zo'n 250) ook zulke resultaten halen mag het goede doel zich in de handjes knijpen.

Enfin, Oma en tante Marion wilden natuurlijk ook een pop, zo ook tante Claudia die we telefonisch op de hoogte van het goede doel stelden. Zij woont immers ruim een uur rijden bij ons vandaag dus die zien we helaas niet zo vaak.
Misschien dat we er in de voorjaarsvakantie een dagje heen gaan want ze vertelde over de telefoon dat ze vrijdag met de fiets was gevallen en na een ziekenhuisbezoekje bleek ze haar sluetelbeen gebroken te hebben. Pijnlijke kwestie, en wat vervelender is, ze kan niet eens fatsoenlijk Suus' luier verschonen. Elke dag moet er dus iemand bij hun in huis zijn als mijn zwager is gaan werken. En ze zitten nog wel midden in een verhuizing!!!
Mijn moeder gaat er 2 dagen heen deze week en wij misschien dan ook wel een dagje.

Na geluncht te hebben bij mijn ouders reden we naar G.'s ouders, een klein half uurtje verder.
Ook hier weer een pop verkocht.

Oke, de familiebanden zijn weer aangehaald en thuis hebben we een lekker frietje gehaald bij de plaatselijke Piet Friet.

Morgen begint de vakantie!!!!

Ze zijn er weer.....

Al een poosje trouwens. En vooral ter ergernis van Werner.

Deze jongens bedoel ik dan he.

Iedere ochtend gaat hij met zijn armen voor zijn gezicht richting schuur. Met een oog op de grond gericht in verband met de naaktslakken op het pad en met het andere oog naar de bossen en bomen rondom het pad, op zoek naar spinnenwebben. Vreselijk vind hij het, met je gezicht door de raggen te lopen.

En dan moet hij de brandgang nog door, waar er ook de nodige spinnen hun web weer hebben gespannen.

Eigenlijk zijn het wel ingenieuze dingen hoor, die webben. Er hangt er een in de voortuin van de grote conifeer naar een bosje. Daarin zit een grote spin midden in het web op wacht......

's Morgens zit de dauw (of regendruppels) zo mooi in het web gevangen. Ik zal eens kijken of ik er morgen een mooie foto van kan maken. Soms vliegen er van de kleine vliegjes rond en die komen dan in het web, er zitten er soms wel 30 vastgeplakt. En ik zie de spin in het midden er nooit naar toe gaan. Maar 's morgens is er geen vliegje meer te zien. Ik denk..... dat de spin stiekum 's nachts eet, als niemand het ziet.

Ik had eigenlijk liever dat hij muggen ving, dan hadden wij er misschien een paar minder, midden in de nacht......

Zomaar.....

....weer even het blog bijwerken.
Niet zo veel gebeurd de laatste dagen, niet veel foto's gemaakt.

We (W, R en ik) zijn nog wel een middagje naar de stad geweest want de heren wilden een andere tas voor school, een postmanbag.
Allebei geslaagd voor een tas, Rutger showt even zijn tas en zijn nieuwe vest.

En nog even een close-up van zijn tas. Ja, je moet natuurlijk wel zien dat het een Puma-tas is. Past zo goed bij zijn schoenen die hij een paar weken geleden al kreeg.

Werner heeft ook een tas gevonden, een lichtbruine. En hij heeft zowaar leuke schoenen gevonden. Helaas al in maat 45 (maar ze vallen klein uit.....).

Leuk wel he.

Verder weinig te melden.

O ja, voor de scrappers: de uitdaging is af.

En voor de voetbalfans: Rutger heeft met zijn team weer gewonnen (en hij heeft er 1 gescord).

Ze staan nu 7 punten los van nummer 2. Dit houdt in dat ze nog maar 2 wedstrijden (van de 4) moeten winnen om kampioen te worden.

Moet kunnen.....zei ze optimistisch.

Lekker gescrapt

Ik ben echt weer in the mood, qua scrappen.
Maandag heb ik bijdrages voor 2 CJ's gemaakt, dinsdag een single Lo en een spread gemaakt.

Het eerste CJ ging over boodschappen. Wat de bedoeling was van het album: je gaat naar de supermarkt, maakt foto's van je boodschappen en laat dat zien in het CJ. Ja duh!! Zie je mij al in de AH mijn boodschappen fotograferen. Als je niet oppast bellen ze de PAAZ-afdeling. En trouwens.....iedereen doet zo'n beetje dezelfde boodschappen.
Ik dacht: ik ga gewoon al doodelend al mijn boodschappen opschrijven en zet er een paar foto's bij van een internetsite en op de andere bladzijde heb ik een foto gemaakt van een klein boodschappenwagentje van Xenos, gevuld met PrimaFlowers. Want zulke boodschappen doe ik het liefst.....


Als voorsteltag heb ik een klantenkaart gemaakt.



Het andere CJ ging over namen. Wat voor namen heb je voor je kinderen uitgekozen, wat betekenen ze, enz...

De Lo hieronder gaat over "mijn jongens op de kermis". Foto is gemaakt op 16 sept. 2006

De spread die ik als laatste heb gemaakt is nog met foto's van de excursie naar Saeftinghe met de klas van Rutger. Alleen foto's gebruikt waar ik zelf op sta.

Wat zal ik nu eens gaan scrappen.........

Doorn

Gisteren met 5 scrapvriendinnen een dagje naar Doorn geweest.
Het was heel gezellig! Nu we met maar 6 meiden waren kun je lekker met elkaar kletsen, en dat hebben we gedaan ook hoor.


Vlnr staand: Jolanda, Maaike, Christa en Andrea
Zittend: Marinka en Tanja

Ik was rond 10.15 uur in Doorn, kwam gelijk met Maaike aan. Nadat we een parkeerplekje hadden gevonden zijn we naar de winkel gelopen en daar was Andrea al. Na een uurtje kwamen Marinka en Tanja aan en even later was Christa er ook.
We hebben heerlijk geluncht, een taartje gekregen, lekker gewinkeld en ook nog wat gedaan....

Ik heb 2 lo's afgemaakt en 1 spread half af. Die heb ik inmiddels af.

Cool Boy: een lo over Rutger. Het strookje journaling vertelt over het feit dat hij nooit normaal op de foto wil en dat er nu eigenlijk een heel coole foto is gemaakt.

Een spread gemaakt over de excursie naar het Verdronken land van Saeftinghe (zie eerdere blogs) met de klas van Rutger.

Een LO over Werner. Ikvond ineens.... dat hij zo hard groeide en zo groot werd.

Journaling:

Ineens ben je groot geworden.Het lijkt nog maar pas geleden dat ik met je aan de hand naar de basisschool ging.Nu ben je een lange slungel van 1,81m, bijna 13 jaar oud. Al een paar centimeter langer dan ik en bijna net zo lang als je vader.Droeg je vorig jaar op de basisschool alleen bruine en khaki-kleurige katoenen broeken, nu is het alleen spijkerbroeken wat er in de kast (en de was) ligt. Binnenkort moeten we weer op zoek naar nieuwe t-shirts want ik zag al weer dat ze te klein gingen worden. En, o ja, sportschoenen wil je dan ook , als gewone schoenen. Mijn oude mobieltje gaat elke dag mee naar school, maar je hebt al gezegd dat je voor je verjaardag een andere wil, een moderne.Je hebt inmiddels ook al de baard in de keel, soms slaat je stem over als je in je enthousiasme een beetje snel en hard praat of moet lachen.Alles aan je lichaam verandert zo langzamerhand. Je armen en benen worden langer, je handen groter en ook aan je kracht merk ik dat er veel veranderd. Een zware doos of krat til je zonder veel moeite op. Ook steken er af en toe wat jeugdpuistjes de kop op.Echte puber”dingen” blijven nog uit. Af en toe ben je wel eens dwars of heb je een weerwoord als je vader of ik iets zeggen, maar over het algemeen mogen we nog niet klagen.Nu je naar de brugklas gaat is niet alleen jouw leven veranderd, maar ook dat van ons. Je bent niet meer iedere lunchpauze thuis om even te vertellen hoe het was op school, je komt nu halverwege de middag thuis. Dan drink je even wat, zegt een paar woorden en gaat aan je huiswerk beginnen. Nu valt dat nog wel mee en ben je vaak in een half uur klaar, en dat noem je dan “ik heb veel huiswerk”. Nou vent... dat zal nog wel eens veranderen.Ik bewonder de manier waarop je onbevangen naar de brugklas gaat. Al vanaf de eerste dag ga je met veel plezier. Jij, die in mijn ogen zo verlegen is en niet zomaar ergens op af stapt. “Iedereen vindt het eng, mam”, zeg je. “Voor iedereen is het toch vreemd naar een andere school te gaan”.Vooralsnog lijkt het erop dat je je draai al hebt gevonden op school. Je hebt het er naar je zin en ik heb eigenlijk nog geen vervelende verhalen gehoord.Ik hoop dat het zo door blijft gaan.Werner, ik ben trots op je.

Mamma, sept. 2006