Doorn

Gisteren met 5 scrapvriendinnen een dagje naar Doorn geweest.
Het was heel gezellig! Nu we met maar 6 meiden waren kun je lekker met elkaar kletsen, en dat hebben we gedaan ook hoor.


Vlnr staand: Jolanda, Maaike, Christa en Andrea
Zittend: Marinka en Tanja

Ik was rond 10.15 uur in Doorn, kwam gelijk met Maaike aan. Nadat we een parkeerplekje hadden gevonden zijn we naar de winkel gelopen en daar was Andrea al. Na een uurtje kwamen Marinka en Tanja aan en even later was Christa er ook.
We hebben heerlijk geluncht, een taartje gekregen, lekker gewinkeld en ook nog wat gedaan....

Ik heb 2 lo's afgemaakt en 1 spread half af. Die heb ik inmiddels af.

Cool Boy: een lo over Rutger. Het strookje journaling vertelt over het feit dat hij nooit normaal op de foto wil en dat er nu eigenlijk een heel coole foto is gemaakt.

Een spread gemaakt over de excursie naar het Verdronken land van Saeftinghe (zie eerdere blogs) met de klas van Rutger.

Een LO over Werner. Ikvond ineens.... dat hij zo hard groeide en zo groot werd.

Journaling:

Ineens ben je groot geworden.Het lijkt nog maar pas geleden dat ik met je aan de hand naar de basisschool ging.Nu ben je een lange slungel van 1,81m, bijna 13 jaar oud. Al een paar centimeter langer dan ik en bijna net zo lang als je vader.Droeg je vorig jaar op de basisschool alleen bruine en khaki-kleurige katoenen broeken, nu is het alleen spijkerbroeken wat er in de kast (en de was) ligt. Binnenkort moeten we weer op zoek naar nieuwe t-shirts want ik zag al weer dat ze te klein gingen worden. En, o ja, sportschoenen wil je dan ook , als gewone schoenen. Mijn oude mobieltje gaat elke dag mee naar school, maar je hebt al gezegd dat je voor je verjaardag een andere wil, een moderne.Je hebt inmiddels ook al de baard in de keel, soms slaat je stem over als je in je enthousiasme een beetje snel en hard praat of moet lachen.Alles aan je lichaam verandert zo langzamerhand. Je armen en benen worden langer, je handen groter en ook aan je kracht merk ik dat er veel veranderd. Een zware doos of krat til je zonder veel moeite op. Ook steken er af en toe wat jeugdpuistjes de kop op.Echte puber”dingen” blijven nog uit. Af en toe ben je wel eens dwars of heb je een weerwoord als je vader of ik iets zeggen, maar over het algemeen mogen we nog niet klagen.Nu je naar de brugklas gaat is niet alleen jouw leven veranderd, maar ook dat van ons. Je bent niet meer iedere lunchpauze thuis om even te vertellen hoe het was op school, je komt nu halverwege de middag thuis. Dan drink je even wat, zegt een paar woorden en gaat aan je huiswerk beginnen. Nu valt dat nog wel mee en ben je vaak in een half uur klaar, en dat noem je dan “ik heb veel huiswerk”. Nou vent... dat zal nog wel eens veranderen.Ik bewonder de manier waarop je onbevangen naar de brugklas gaat. Al vanaf de eerste dag ga je met veel plezier. Jij, die in mijn ogen zo verlegen is en niet zomaar ergens op af stapt. “Iedereen vindt het eng, mam”, zeg je. “Voor iedereen is het toch vreemd naar een andere school te gaan”.Vooralsnog lijkt het erop dat je je draai al hebt gevonden op school. Je hebt het er naar je zin en ik heb eigenlijk nog geen vervelende verhalen gehoord.Ik hoop dat het zo door blijft gaan.Werner, ik ben trots op je.

Mamma, sept. 2006