.............is heel moeilijk, zeker wanneer het een zo jong iemand is.
Gisteren was het de dag van de begrafenis van R's trainer. Met het hele team van E1, kinderen en ouders, zijn we naar de kerk gereden, die tegen de tijd dat de dienst begon helemaal vol zat (zo'n 1000 mensen). Het was een heel indrukwekkende dienst. Op het eind van dienst stond het hele voetbalteam van A. op het podium en een van hen hield een verhaal met herinneringen aan A. Op het laatst legden ze zijn voetbalshirt op de kist met de woorden dat nooit meer iemand van het 1e team nr. 11 zou dragen. Heel indrukwekkend en niemand hield het droog.
Daarna ging de stoet onder politiebegeleiding naar de begraafplaats waar het wel drie kwartier duurde voordat we bij het graf afscheid konden nemen. Alle kinderen van E1 legden een oranje (kleur van de vereniging) roos op de kist en R. mocht een bal neerleggen waarop alle kinderen en begeleiders hun naam hadden gezet.
Heel indrukwekkend en zo emotioneel.
Daarna zijn we naar de voetbalkantine gegaan om met elkaar nog even samen te zijn. Een aantal moest daarna nog naar de uitvaart van de andere jongen die ook tijdens het ongeluk is omgekomen. Wij zijn naar huis gegaan en G. is met wat andere vaders en kinderen 's middags de beide families nog gaan condoleren.
Een heel zware dag!!
A., je zult gemist worden!
1 opmerking:
wat knap dat R. dat heeft gedaan. Als ik het lees krijg ik kippenvel. Het hoort bij het leven maar dit zijn van die dingen die je het liefst wilt overslaan..........
Een reactie posten