De dokter heeft gebeld.....

Hij heeft de orthopeed "geraadpleegd" over de foto's die zijn gemaakt van Rutger's knie. Het blijkt "gewoon" exostose te zijn. Niets ernstigs, alleen wanneer hij last heeft van een bepaalde plek dan moet daar naar gekeken worden en eventueel iets aan gedaan worden. Het is wel zo dat het in principe op alle botten kan voorkomen. Daar moet je toch ook niet aan denken: stel je voor dat er iets groeit op de botten van je gezicht??
Maar meestal komt het voor op handen en voeten.


Maar in ieder geval het is niets om met zorgen om te maken.
Maar of het iets te maken heeft met een schop ergens tegen krijgen, wist de orthopeed ook niet. Waarschijnlijk was het een samenloop van omstandigheden.

Gisteren kwamen we er ook achter dat Geerard het dus ook heeft aan zijn knieen. Ineens begon er een lichtje te branden bij mij. Hee, hij kan toch niet goed op zijn knieen zitten als hij bijv. in de tuin werkt of toen, toen hij laminaat moest leggen op zolder.....
Ik zei het tegen Rutger en hij kijken natuurlijk bij Geerard en inderdaad...... op allebei zijn knieen.
Gelukkig..... ze hebben het niet van mij......

Gescrapt

Zoals beloofd nog even de foto's van de gescrapte LO's van gisteren.
De eerste is met een foto van Rutger die laguit in de modder zit in het Verdronken Land van Saeftinghe. Ik heb hier veel foto's van dus er zullen vast nog wel meer LO's gemaakt worden hierover.


De volgende is een LO van Rutger met N. en J. zijn vrienden. Ze zitten samen op de voetbal en zijn dikke vrienden.

Dan heb ik nog een bijdrage gemaakt voor de CJ van iemand met als onderwerp Mijn favoriete muziek.
Op het moment ben ik nogal weg van Il Divo, dus daar heb ik de spread over gemaakt. Hij is vrij rustig gehouden. In het hoesje zit een CD met de muziek van Il Divo.


Dan heb ik ook nog een Lo gemaakt op A4 voor mijn speciale project. Nee hoor, het is om mee te dingen naar een Slaapkamer Make Over. Nu kan onze slaapkamer best een make-over gebruiken, dus ik dacht ik ga meedoen.

Om een beetje op te vallen en niet alleen een briefje in te sturen heb ik een (niet echt super)LO gemaakt met daarop 2 foto's van onze slaapkamer. Het is een onmogelijk ruimte met 2 erkertjes en een schuine muur. Een crime om fatsoenlijk in te richten. Dat heb ik op de achterkant ook als motivering geschreven. Misschien vind de interieurstyliste het zo'n uitdaging dat zij mijn inzending er uit pikken. Ik hoop het van harte...... Als je wint krijgt je namelijk een nieuw bed met matras, bedbodem en linnengoed, nieuwe vitrage, vloerbedekking en overgordijnen, een TV twv 1700 euro en je kamer wordt geschilderd. Meubels krijg je van een interieurwinkel hier uit Terneuzen en alles wordt voor je gedaan. Duimen jullie voor ons.......

Ik kan niet slapen...........

........dus ben ik maar weer uit bed gekomen. Ik lig toch maar te malen, en om even mijn gedachten te verzetten kan ik natuurlijk mooi even een stukje mailen.
Dit weekend lekker bezig geweest. Zaterdagmorgen heeft mijn jongste met zijn team alweer gewonnen (en hij heeft een keer gescoord). Ze hebben nog niet verloren, dit seizoen, en staan nu met 5 punten verschil bovenaan in de competitie.

Volgende week moeten ze spelen tegen de nummer 2 in competitie. Jammer dat ik er dan niet bij kan zijn, ik zit dan in Doorn (ook leuk).

's Middags zijn we nog wezen kijken bij het 1e team van de Boys, dat moest spelen tegen Nieuw-Lekkerkerk. Eindigde in gelijkspel, de eerste punten voor het team zijn binnen.

's Avonds hebben we nog een rondje kermis gedaan, was gezellig, 3 knuffels was de oogst en en zak oliebollen (sorry SonjaB).

Vandaag heb ik lekker gescrapt, een CJ-bijdrage afgemaakt en 2 lootjes gemaakt. Moet er nog foto's van maken, maar dat is voor morgen.

Tussendoor nog een regenboog kunnen bewonderen.

Dat vind ik altijd zo'n wonderlijk verschijnsel. Zodra het regent terwijl de zon schijnt, zal ik altijd even kijken of ik een regenboog zie.

Vanavond heb ik op tv nog zitten kijken naar de herdenkingsdienst voor Steve Irwin, de Crocodile Hunter.

Ik vond het zeer indrukwekkend. W. is een grote fan van hem. Hoewel ik altijd heb gezegd dat hij nog wel eens zou worden gedood door een krokodil, omdat hij altijd zo tot het randje ging, had ik nooit verwacht dat een steek van een pijlstaartrog hem fataal zou worden. Niet iedereen is even gecharmeerd van hem, maar je kunt zeggen wat je wilt, hij heeft wel veel betekend voor het behoud van de natuur.

Nou, ik ga maar weer slapen (hopenlijk lukt dat). Eerst nog even klijken bij de kids en ze een aai over de bol geven.

Hebben jullie dat nou ook??

Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je een paar dagen misselijk van de spanning bent, omdat je kind iets heeft waarvan je niet weet wat het is.......

R. had vorige week een pijnlijke knie na het voetballen. Nu is dat wel eens vaker, maar deze keer bleef er iets knagen.
En toen hij maandag na afloop van de training weer klaagde, had ik zoiets van.... toch eens naar laten kijken. Hij heeft ook een bult net onder zijn knieschijf.
Toen hij dinsdag zei dat het nog steeds een beetje zeer deed, wist ik het zeker. Woensdag een afspraak maken bij de huisarts.
Gelukkig konden we al om 9 uur terecht en toen R. zijn knie liet zien en vertelde dat het een beetje pijn deed, merkte de huisarts direct die bult op. "Daar wil ik even een foto van laten maken", zei hij. "Het kan exostose zijn, maar voor de zekerheid even een foto." En nadat hij een voetbalknie had uitgesloten stonden we weer buiten met een verwijsbrief voor een rontgenfoto in de hand. 's Middags konden we al terecht op de rontgenafdeling.

(R., en W. trouwens ook, heeft exostose, dat is een goedaardige vorm van botgroei die overal in het lichaam kan voorkomen. Zo had R. een haakvormige botgroei op zijn bovenarm, zeg maar daar waar je een kind altijd bij zijn armpje pakt, als ze stout zijn. Inmiddels is dat vergroeid met zijn bovenarmbot en merk je er niets meer van. W. heeft dat ook, iets meer naar de schouder toe en hij heeft ook een botpuntje achter zijn oorschelp.)

Eerst een foto van de voorkant van de knie/onderbeen. En terwijl de zuster R. op zijn zij manoeuvreerde voor een foto van de zijkant keek ik op het beeldscherm naar de gemaakte foto. En dat had ik beter maar niet gedaan.....
Ik zag twee scheurlijntjes lopen over de knieschijf. Toen de 2e foto gemaakt was keek de zuster even of deze duidelijk was en toen zag ik het..... een rond bolletje ter hoogte van de bult.
Oooo, ^^$&#*# Wat is dat nou weer.
Met de mededeling dat we na 2 werkdagen de huisarts konden bellen voor de uitslag stonden we weer buiten.
En dan begint het wachten....
De hele verdere dag en de volgende dag spookte er vanalles door mijn hoofd en toen ik exostose op internet opzocht, werd ik daar ook niet blij van....

Gistermiddag rond kwart voor 5 (er was toen nog maar 1 werkdag om) hing ik al aan de telefoon; ja de uitslag was binnen, zo zei de assistente, maar de huisarts was al naar huis. Vandaag terugbellen dus.
Om 14.00 uur belde ik al terug (terwijl er normaal pas na 16.30 uur gebeld kan worden) maar je zal net zien, dan bel je om 16.45 uur en dan is de dokter al naar huis omdat er weinig patienten op het spreekuur zaten.
Nee, zei de assistente, de dokter belt na 16.30 uur teurg. En dan begint weer het wachten....
Tegen 16.50 uur had ik het niet meer, dacht dat ieder moment de dokter voor de deur kon staan met slecht nieuws.
Gelukkig, om 17.05 uur belde hij terug.
Het was inderdaad exostose, niets ernstigs dus, maar hij wilde toch dat de orthopeed de foto's eens zou bekijken. Toen ik daarop vroeg waarom, zei hij dat hij eens wilde weten of bijv. een schop tegen je knie er voor kan zorgen dat zo'n exostoseplek ontstaat. En of het interdaad kan dat zo'n plke door het groeien weer kan verdwijnen. Hij belt daarover in de loop van volgende week terug.

Een pak van mijn hart........niets ernstigs.....waarom maak ik me toch altijd zo druk om dit soort dingen??

Nogmaals Land van Saeftinghe

Op verzoek nog een stukje over het Land van Saeftinghe (zie blog van dinsdag 12 sept.)
Gisteren kreeg ik een CD-Rom met daarop foto's die door een andere ouder waren gemaakt en waar ik (helaas) maar al te vaak op sta.
Hieronder een paar foto's.
Het begon allemaal halverwege de tocht toen de zool van mijn schoen voor de helft losraakte. Met behulp van een stukje touw van de gids en mijn veter heb ik samen met R. mijn zool zo goed als het ging weer onder mijn voet en schoen gebonden.

Toen maar verder gelopen, wat natuurlijk niet zo makkelijk ging. Inmiddels zijn de groeven van je schoenen zo vol met modder dat je geen grip meer hebt. En dus alles extra voorzichtig doet.

Hier ga ik heel voorzichtig naar beneden. Het is namelijk zo glad, dat je bij de minste of geringste beweging valt. Als je eenmaal in de modder staat gaat het redelijk maar dan moet je weer omhoog, naar een droog stuk gras en dan is het soms makkelijk als er een sterke man is die je de helpende hand reikt.

Voornamelijk kwam het er op neer dat het ploeteren door de modder is.

Je zakt vaak tot halverwege je kuiten in de modder en geloof maar dat dat zwaar loopt.

En op een gegeven moment was het zover hoor. Inmiddels had ik mijn schoen met kapotte zool al uitgedaan en dan loop je op een sok en een schoen, heel ongelijk en van grip is natuurlijk geen sprake meer. En dan ga je dus.........

Nu zie je me nog lachen, maar een minuut hierna viel ik nog een keer, precies op mijn stuitje...en dat was niet fijn.....

Affijn, inmiddels is de spierpijn en de pijn in mijn stuitje weer weg, de schoenen zijn ter plekke nog weggegooid (zie je dat ik mijn schoen in mijn hand heb, en 1 aan mijn voet), de kleren zijn weer schoon en iedereen vond het een fantastisch leuke middag. En daar gaat het uiteindelijk om.........

Jarig!

Gisteren was ik jarig.
Zondag had ik het al voor de familie gevierd, en gisteren kwamen er nog wat vriendinnen. Ik ben weer vreselijk verwend. Van man en kids kreeg ik 2 bedels voor aan mijn tedoraketting.

De grote bol en het bedeltje links ervan waren door mijn oudste zoon uitgezocht (de rest had ik al).

Van mijn familie heb ik voornamelijk geld gekregen (wat moet ik daar toch mee doen?? Wacht eens, ging ik de 30e niet naar een grote scrapwinkel??)

Van vriendinnen kreeg ik bloemen, chocolade, een pakket met dipstokjes, kruiden en olijfolie, nog meer chocolade (hoezo chocloholic?), leuke onderzetters, gemaakt van oude tegeltjes.

Ik ben dus weer reuze verwend.

Suus

Vandaag kregen we Suus op bezoek. Ik vierde alvast mijn verjaardag. Omdat alle familie ver weg woont, doen we dat altijd in het weekend.
Voor wie het niet weet, Suus is het dochtertje van mijn zusje en zwager. Ze wordt 6 december 2 jaar. We zien elkaar niet zo vaak, eigenlijk alleen maar bij verjaardagen, vader- en moederdag en kerst. En soms eens als we toevallig tegelijk bij mijn ouders zijn. Een mooiem geglenheidnom weer eens een paar foto's te maken, dan kan ik weer eens een meisjes-Lo scrappen.
Ik had nog een klein stoeltje van toen W. en R. klein waren en daarop zat ze als een prinsesje.

Suus is helemaal fan van onze katten. Op een gegeven moment kroop ze bij Blacky in de buitenren.

Blacky vond het allemaal wel goed hoor. Maar op den duur wilde er ze toch weer uit.
Leuk om haar, en haar ouders en de rest van de familie, weer te zien.

Naar de kermis

Het is weer zover. De kermis is er weer.
Elk jaar rond mijn verjaardag strijkt de kermis neer in ons stadje. En daar willen ze wel naar toe natuurlijk.
Ze kregen elk een vast bedrag om mee te doen wat ze willen. Gaan ze in een attractie, visjes vangen (zijn ze inmiddels te oud voor), naar de schiettent, snoep kopen of.............?
W. had al snel de automaten ontdekt en was daar niet meer weg te krijgen. Hij moest en zou muntjes werpen. Het was zo aanstekelijk dat ook R. daar een deel van zijn geld aan ging wagen.

Zelfs voor ons was het aanstekelijk want G. (die anders gruwt van alles wat met kermis te makne heeft) wilde een bakje muntjes om het ook eens te proberen.

Dat alles resulteerde uiteindelijk in een pratende klok en nog wat punten over (voor als we nog eens gaan, volgend jaar of zo).

Rutger wilde zijn geluk nog eens beproeven bij het gooien van ballen en "won" daar een skeletsleutelhanger en een pistoolsleutelhanger. Daarna wou hij nog even doelschieten en dit had weer een opblaasbare knots tot gevolg. Na een zak oliebollen gekocht te hebben, zijn we weer huiswaarts gegaan.

De kids gaan morgen vragen of opa en oma ook mee willen naar de kermis. Wie weet.............

Vandaag ben ik met Rutgers klas meegeweest naar het Verdronken Land van Saeftinghe.
Dat is een natuurgebied dat bij vloed onderloopt en bij eb weer "begaanbaar" is. Elk jaar gaan de groepen 6 van onze school daar op excursie. Omdat in juni het getij ongunstig was mochten de groepen nu in september eindelijk. Het was gelukkig mooi weer (eigenlijk te warm) en dus zijn we gaan moddertrappen.

Hier zie je een beetje wat de bedoeling is. Je moet dus verschillende hoogtes overbruggen en dat is best glibberig.

Dit is dus een stuk slik dat normaal bij vloed onderwater staat. Je zakt soms tot je knieen in de modder en zie daar maar eens uit te komen. Dan zie je er na verloop van tijd uit zoals Rutger op de foto hieronder.

Het kind in het witte tshirt dat net naar boven klimt is Rutger. Even later glijdt hij waar de kinderen bovenop links staan weer zittend naar beneden om dan in het water terecht te komen.

Al met al een leuke maar zeer vermoeiende middag, waar op het eind en welverdiende douche nodig was. Foto's waarop ik sta (en je mij dus ziet vallen) komen nog.

Leuke post vanmorgen

Vanmorgen lagen ze op de mat. Mijn prima flowers.
Ik was een eind door mijn voorraad heen (vooral de blauwe) en ik had al op een heleboel sites gekegen maar nergens blauwe meer te vinden, natuurlijk. Overal op.
Tot ik een site tegenkwam waar ze nog wel waren en het mooie was, ze verstuurt ze per zakje ipv met het flesje erbij. Scheelt een hoop in de verzendkosten. En als je wilt kun je ook een half flesje laten versturen. Want ik hoef geen honderd gele flowers maar zo'n 20 is dan wel weer leuk.
Ik ben weer helemaal blij!!
Nu snel even naar Blokker of Xenos voor een paar leuke glazen flesjes of potjes om ze in te doen. Want zeg nou zelf.......... het staat toch leuker in een potje op je vensterbank bij je scraptafel dan zo in een plastic zakje!!

Nog een CJ

En me vandaag achter nog een CJ gezet.
Dit keer was het onderwerp "Hoe kom ik van A naar B".

Bij mij zeer makkelijk: 99 van de 100 keer met de auto.

Circle Journal

Gisteren mezelf weer eens gestort op een Cicle Journal. (Voor degenen die niet weten wat het is: een scrapalbum, wat een jaar lang door Nederland reist en op die reis 12 mensen aandoet die dan hun bijdrage leveren over het onderwerp waar het CJ over gaat).

Dit CJ ging over "Listen, Learn, Know". Je schooltijd dus. Natuurlijk had ik nog wel wat foto's van mezelf op diverse scholen maar daar sta ik zoooooooooo stom op. En er natuurlijk geen negatieven van, en mijn scanner deed niet wat ik wilde. Enfin.... het kwam er op neer dat ik van internet een paar plaatjes heb geplukt die met school te maken hebben. Geweldig toch, van die sites waarop honderdduizenden foto's staan over heel veel onderwerpen. Em als je niet beter wist zou die foto van het rekensommetje toch net zo goed mijn hand kunnen zijn?

Ik heb er al meer gebruik van gemaakt. De foto van de rontgenhanden van Werner kwam ook van zo'n site.

Werner dacht dus echt dat dat een foto van zijn handen was. ""Maar mamma, ze hebben toch een foto van een hand genomen?" Ja schat, maar je moeder weet wel wat trucjes.

Uitslag foto's

Vandaag belde de dokter met de uitslag van de foto's van Werners handbotjes (zie blog foto's maken).
Hij had een grafiek uitgezet met daarop de lengte van Werner op 8,5 jaar (1.41 m), de lengte nu 180 cm (bijna 13 jaar) en de lengtes van G. en mij (resp. 185 en 175 cm).
De foto liet zien dat Werners botleeftijd maar iets voorliep (dus geen jaren) wat betekent dat hij nog veel kan groeien. Wat betreft de lengte van nu lijkt het zo dat hij al redelijk is uitgegroeid. Daarin spreekt de foto de grafieken dus tegen.
En omdat de groei remmen niet iets is van even een pilletje slikken, stuurt de huisarts Werner door naar de kinderarts. Het kan dus best zijn dat de kinderarts door onderzoeken te doen, erachter komt dat Werner niet meer veel zal groeien, of juist wel en dan zal worden besloten hoe dit aan te pakken.
Hij zal dan groeiremmers moeten nemen, wat dus hormonen zijn en waardoor hij, vervroegd, in de puberteit komt.
Nou dokter, daar zie ie al in hoor. Weet ik uit ervaring.
Morgen maar bellen voor een afspraak.
Wordt dus vervolgd (over enkele weken).

Rolodex-kaartjes

Vanmorgen was ik op de koffie bij Sonja, een scrapvriendin van mij. Het gesprek ging natuurlijk (bijna) alleen maar over scrappen en op een gegeven moment kwamen we op de mailgroepen. Ik heb me ingeschreven voor een rolodex-swap waar zij nog over twijfelde. Het gaat over de kaartjes van het "draaibaar visitekaartjessysteem" van het Kruidvat. Ik heb zo'n ding en toen ik vroeg of zij zo'n kaartje voor mij wilde maken, bleek zij er ook een te hebben. En van het een kwam het ander. Zij ging er ook over denken mee te doen, ze vond het alleen niet zo leuk dat ze eigenlijk niemand echt kende van die groep. Dat is natuurlijk wel zo, maar de meeste mensen die ik echt ken, scrappen niet en de meeste mensen die scrappen, ken ik niet echt. Vandaar dat ik meedoe met die swap, dan heb ik toch in ieder geval zo'n 20 kaartjes, gescrapt en wel.
Enne Sonja ..................... ik ben vast begonnen en heb er 1 gemaakt als proefje. Goedgekeurd???

Het kan natuurlijk ook met de echte Rolodex-kaartjes of gewoon een visitekaartjesbakje en visitekaartjes van bijv. de Hema of Bruna. Ook leuk om er je adressenboek van te maken, met allemaal kaartjes van je familie en vrienden (die je hoogstwaarschijnlijk wel zelf zult moeten scrappen).