Nogmaals Land van Saeftinghe

Op verzoek nog een stukje over het Land van Saeftinghe (zie blog van dinsdag 12 sept.)
Gisteren kreeg ik een CD-Rom met daarop foto's die door een andere ouder waren gemaakt en waar ik (helaas) maar al te vaak op sta.
Hieronder een paar foto's.
Het begon allemaal halverwege de tocht toen de zool van mijn schoen voor de helft losraakte. Met behulp van een stukje touw van de gids en mijn veter heb ik samen met R. mijn zool zo goed als het ging weer onder mijn voet en schoen gebonden.

Toen maar verder gelopen, wat natuurlijk niet zo makkelijk ging. Inmiddels zijn de groeven van je schoenen zo vol met modder dat je geen grip meer hebt. En dus alles extra voorzichtig doet.

Hier ga ik heel voorzichtig naar beneden. Het is namelijk zo glad, dat je bij de minste of geringste beweging valt. Als je eenmaal in de modder staat gaat het redelijk maar dan moet je weer omhoog, naar een droog stuk gras en dan is het soms makkelijk als er een sterke man is die je de helpende hand reikt.

Voornamelijk kwam het er op neer dat het ploeteren door de modder is.

Je zakt vaak tot halverwege je kuiten in de modder en geloof maar dat dat zwaar loopt.

En op een gegeven moment was het zover hoor. Inmiddels had ik mijn schoen met kapotte zool al uitgedaan en dan loop je op een sok en een schoen, heel ongelijk en van grip is natuurlijk geen sprake meer. En dan ga je dus.........

Nu zie je me nog lachen, maar een minuut hierna viel ik nog een keer, precies op mijn stuitje...en dat was niet fijn.....

Affijn, inmiddels is de spierpijn en de pijn in mijn stuitje weer weg, de schoenen zijn ter plekke nog weggegooid (zie je dat ik mijn schoen in mijn hand heb, en 1 aan mijn voet), de kleren zijn weer schoon en iedereen vond het een fantastisch leuke middag. En daar gaat het uiteindelijk om.........